نیایش
خداجان!!!
ای نزدیڪتر از ما به ما !
به دلم دردی ست ڪه تنها تو را درمانگر است،
به جانم خواهشیست ڪه تو را میطلبد،
به دلم تمناییست ڪه شوق تو دارد.
ای طراوت بخش لحظات تنهاییم!
نه لطف تو مرا درخور.
نه ثناء تو مرا توان.
نه معرفت تو مرا سزا و نه انس تو مرا یار!
دریاب این بندهی پریشان روزگار را
#اشتیاق خویش را به دلم بیشتر ڪن
و آندم ڪه به درگاهت رسیدم در بگشا
ڪه مرا نیازیست ز تو…!
جانان!!!!
#تو را میبینم، حتی در
ڪم تڪرارترینِ لحظات زندگی ام
ڪه سوار بر بوی رازقی
از ڪنارم بی پروا گذر میڪنی..!
#شڪرڪه هستی خدا
نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط ندا كرمي صادق آبادي در 1398/12/09 ساعت 11:38:00 ق.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
نظر دهید